قرمز و ابی

قرمز و ابی

قرمز و ابی

قرمز و ابی

لچک

زنان بختیاری کلاهی برسر دارند که به آن لچک می گویند،روی لچک منجوق دوزی شده است و دوبند کنار گوش هاوجود داردکه برای ثابت نگهداشتن لچک بری سر کاربرد داری در قدیم زنانی که از خانواده های غنی تری بودند جلوی لچک را سکه دوزی می کردند که جلوه زیبا به لچک داده می شوداین نوع، معروف به لچک ریالی بودند روی لچک مینا انداخته می شود که روی شانه ها و سر تاسر پشت را می پوشاند و دو گوشه آن زیر گلو سنجاق می شود .البته قسمتی از لچک که منجوق دوزی شدهاز زیر مینا مشخص است مینا غالبا از جنس توری است و حدود سه تا چهار متر می باشد .معمولا در هنگام کار یا عزا دستمال چهار گوشه تیره رنگ به نام کلوت بر روی مینا می بندند نحوه بستن کلوت به این نحو است که دو گوشه. آن را تا می کنند تا به صورت نوار پهن در اید.قسمت پهن آن را بروی پیشانی می بندند و دو گوشه آن را در پشت سر گره میزنند و اویزان می کنند آرایش مو در زیر لچک و بستن مینا به نحوه خاصی صورت می گیرد برای این کار ابتداموها رو از فرق باز می کنند و یک فرق دیگر نیز از روی یک گوش تا روی گوش دیگر یعنی مو ها عملا به چهار قسمت تقسیم می شود دو قسمت پشت سر راجدا گانه می بافند و تبدیل به دو گیسو می کنند پس از بافت گیسو ها لچک روبروی سر می گذارند و.دو.بند آن آز زیر گلو گره میزنند .دو قسمتی از موها که جلوی سر قار می گیرداز زیر لچک بیرون میاید که به این موها ترنه می گویندهر کدام از ترنه ها را به تنهای می تابند و نوک آن ها را از زیر بند لچک قرار می دهد و بعد. از این کار نوبت بستن مینا می شود یک گوشه مینا را درست روی لچک بالای کوش راست قرار می‌دهند و سنجاق می کنند

فرهنگ بختیاری

یکی از دیدنی های جالب توجه استان چهارمحال بختیاری کوچ ایل بختیاری است.گرچه در دهه های آغازین قرن حاضر گروه های بسیاری از ایل بختیاری نیز همانند سایر ایلات و عشایر. تخته قاپو(یکجا نشین) شدند.اما هنوزبخشی از ایل. کوچ رو و متحرک هستند.کوچ رو های بختیاری زمستان را در شرق خوزستان و تابستان را در بخش هآی غربی مناطق چهارمحال بختیاری به سر می بزند آن ها از اواخر اردیبهشت ماه از پنج مسیر گوناگون همراه با مبارز ای خستگی ناپذیر با سختی های طبیعت،ضمن عبور از رود خانه ها،دره هاو پشت سر گذاشتن بلندی های زرد کوه در مناطق معینی از دامنه های زاگرس پراگنده می شوند و قریب سه ماه در این منطقه می مانند و با چرای دام ها در مراتع سرسبز به رمه داری سرگرم می شوند ،نحوه ی معشیت و زیست،الگوه سکونت و باورها سنت ها آداب و رسوم از جمله جاذبه های دیدنی این شیوه ی زندگی است به مسیر های کوچ. در اصطلاح ایلراه می گویند که شامل ایل راه های دز پارت،تاراز،هزارچمه،کوه سفید، تنگ فاله است. قالی های دست باف های ایل بختیاری در تمام. جهان مشهورو بازار خوبی دارند همچنین بختیاری سرزمین شیرهای سنگی است که نخستین بار توسط محسن فارسانی مورد مطالعه ی علمی قرار داد وی همچنین مستندی در باره ی شیر های سنگین ساخت به نام (برده شیر) ساخته است. موسقی آن ها شامل سرنا ،کرنا،کوس(طبل) وسازهای بادی کوچکتراز سرنا و کرنا است توشمال که سرپرستیموسقی در ایل را بر عهده دارد اکنون هم در مجالس عروسی هنرمندان خود نمای می کنند

زیستگاه بختیاری

بختیاری ها در استان چهارمحال بختیاری خوزستان وقسمت های از لرستان و اصفهان ساکن هستند .چهارمحال بختیاری شامل محل های،لار،کیار،میزدج،گندمان و سرزمین های بختیاری می باشد منطقه ی لار از طرف شهر فرخشهر (قهوه رخ و یا درگویش محلی فقه رخ) تا روستای سودجان(سودگان)واز طرف دیگر روستای مصطفی آباد تا روستای بارده را در بر میگیرد (شهر های فرخشهر ،شهر کرد، سامان،بن،سروشجان،هفشجان و روستاهای مصطفی آباد، هارونی،سودجان،پیربلوط،ارجنک،چالشترو بارده) منطقه ی کیار(که از کوه کلاراز ایل دورکی گرفته شدن )ازطرف روستای دهنو(بعداز دستگرد)تاروستای دستناو از طرف دیگرگهروتا روستای بهرام آباد(بعد از روستای خراجی)را دربر میگیرد(شهر شلمزارو روستای دهنو،دستگرد،دزک،سرتیش نیز، دستنا،شاپوراباد،قلعه تک ،بهرام آباد) منطقه ی میزدج(ایزدجی)از طرفی روستای جونقان تا روستای بابا حیدرو از طرف دیگربعداز روستای مصطفی آباد،تنگه ی پرد نجان تا روستای گوشه را در بر میگیرد (شهرستان فارسان،شهر جونقان،ده چشمه،باباحیدر) منطقه ی گندمان از طرفی شهر فرادمبه تا روستای گرد بیشه و از طرفی دیگر روستای قلعه ممی کاه تا نزدیک دها قان اصفهان را در بر میگیرد (شهرستان بروجن،شهر های گندمان،فرادمبه و بلداجی) سرزمین های بختیاری از طرف شهر سمیرم در استان اصفهان تا شهر درود تا نزدیکی لرستان و از طرفی شهرستان رامهرمز در استان خوزستان تاشهر داران در اصفهان را در بر میگیرد.سرزمینهای بختیاری به دو بخش ییلاقی و قشلاقی تقسیم می شود .محل سکونت ییلاق و قشلاق ایل چهارلنگ به دو بخش تقسیم میگردد بخش ییلاقی یکی در محدوده ی شهرستان فردیدن تا شهرستان درود و دیگری از شهر ستان سمیرم تا لردگان می باشد. بخش قشلاقی یکی در محدوده ی شهرستان دزفول(که متعلق به ساکنین فردین شهر و درود است)و دیگر در محدوده ی شهرستان های ایذه و رامهرمز(متعلق به ساکنین بخش سمیرم ولردگان)می باشد .مرکز منطقه ی. ییلاق یکی آخوره(فریدون شهر امروزی)و دیگر سمیرم و مرکز منطقه ی قشلاقی یکی ایذه و دیگر رامهرمز بوده است محل سکونت ایل هفت لنک در بخش ییلاقی در محدوده ی شوراب، تنگه گزی و دامنه های زرد کوه تا اردل و مرکز شهرستان های گوهرنگ(چلگرد)و اردل در بخش قشلاقی در محدوده ی اندکاو مسجد سلیمان امروزی به و مرکز اندکا می باشد در تاریخ معاصر (دوران قاجار) خوانین ایل هفت لنگ بختیاری که از قدرت و شوکت. بیشتری برخوردار شده بودند در منطقه ی ییلاقی چوغاخورو در منطقه ی قشلاق ایذه و قلعه نل را مقر حکومتی خود قرار داده بودن